Эсэ францускай філёзафкі Элізабэт Бадэнтэр пра страйк улоньняў, які хвалюе сьвет з антычных часоў. Раней ён быў утопіяй ці ўяўнай страшылкай. Але ў ХХ стагодзьдзі кабеты ў заходнім сьвеце нечакана распачалі гэты страйк насамрэч. І нам усім цяпер давядзецца жыць зь ягонымі наступствамі.
У ім гучаць тэмы, якія філёзафка ўздымала ў сваіх іншых творах як сучаснай кабеце спалучыць мацярынства і прафэсійны рос- квіт, прабле-матычнасьць і складанасьць мацярын-ства, канфлікт паміж ролямі маці і жанчыны, безупынная рызыка вяртаньня кансэрватыўнага бумэрангу, які ставіць пад сумнеў фэмінісцкія заваёвы і інш.
Але ёсьць у эсэ і прынцыпова новая тэма і новыя акцэнты - тонкае і крытычнае фэмінісцкае тлумачэньне дэмаграфічнага запавольваньня, а дзе-нідзе - кры-зісу, у разьвітых індустрыяльных кра-і-нах. Дэмографы, сацыёлягі, палітыкі і эканамісты, якія спрабуюць разабрацца з гэтай зьявай, часта не прыслухоўваюцца да фэмінісцкіх аргумэнтаў. І дарма, на думку Э. Бадэнтэр, бо такім парадкам ігна-руецц&